Tussenbalans

De eerste twee weken van onze reis door de States zitten er al weer op. De tijd gaat snel voorbij, maar we hebben gelukkig nog een aantal mooie dingen voor de boeg. Het reizende bestaan bevalt ons goed. Amerika is een zeer gemakkelijk en toegankelijk land, waar je prima uit de voeten kunt. We doen alleen aan hap-snapwerk, dus uitsluitend korte kennismakingen. Stedenbezoek, cultuur, natuur, winkelen; we kunnen overal maar een snufje van proeven en meenemen. Sommige dingen die we tegenkomen smaken echt naar meer en heel voorzichtig praten we zelfs al over een tweede reis naar dit continent.

De meeste nieuwe dingen die we hier bezigen, hadden we al snel onder de knie. Autorijden met automatische transmissie bijvoorbeeld en langere afstanden afleggen op de Amerikaanse snelwegen, de interstates. Het rijden is hier super relaxed, vooral vanwege de lagere snelheidslimieten. Dat gaan we nog missen als we weer in Nederland zijn. Niet alle hotels waar we overnachten serveren 's morgens een ontbijt. Dat leek ons een probleem, want wij gaan niet graag op stap met een lege maag, maar dat bleek volledig ongegrond. Ontbijten, lunchen en dineren, wordt op zo ontzettend veel plaatsen buiten de deur aangeboden. Je hoeft alleen maar aan je portemonnee te denken. Hebben we het over de warme hap, dan lijkt dat wat er uit de Amerikaanse keuken komt, totaal niet op wat wij belangrijk vinden als het gaat om de samenstelling van onze maaltijden. Gelukkig zijn er fantastische supermarkten waar alles wat je nodig hebt te koop is en we hebben meestal de beschikking over een magnetron. Daarom dineren wij nog wel eens gezellig op onze eigen hotelkamer.

Het bedienen van de routeplanner in de auto was iets lastiger aan te leren. Het opzoeken van het adres begint met het huisnummer en daarna de straat. De planner gaat vervolgens alle straten met dezelfde naam ophalen die hij maar kan vinden in zijn bestand. We konden eerst geen vakje vinden waar je de plaatsnaam kon invoeren. Dat was een heel langdurig en omslachtig gedoe. Dus de eerste dagen stonden we eerst een hele poos stil op de parkeerplaats (meestal in de brandende zon, want het is hier nog erg warm) voordat de routeplanner eindelijk deed wat we wilden. Het leverde gelukkig geen huwelijkscrisissen op. Het compleet ontbreken van de regel 'verkeer van rechts heeft voorrang', is heel apart en we zijn er nog steeds niet aan gewend. De eerste die het kruispunt heeft bereikt krijgt voorrang. Zelf kom je ook aan de beurt. Dat voelt vreemd aan. 

Het uitvinden van het doel van het vierkante plastic emmertje met plastic zakje dat we aantreffen in elke hotelkamer, dat was een taaie. Zou het een afvalbak zijn? Of een een emmertje voor 's nacht als je naar de wc moet? Of moeten je natte washandjes erin? Na bijna twee weken weten we het eindelijk: het is een ijsemmer. Alles wat goed koud moet zijn, wordt in Amerika gevuld met ijsblokjes: water, cola, ijsthee, limonade, melk. Elk hotel of eetgelegenheid heeft één of meerdere ijsblokjesmachines. Je kwakt een lading blokjes uit de machine in je plastic emmertje en die zet je vervolgens op je tafel. Zo heb je de nodige ijsblokjes steeds onder handbereik.

Contact hebben met de Amerikanen is erg leuk. De mensen die we ontmoeten in hotels, in winkels, in restaurants, op bankjes in het park, waar dan ook, zijn over het algemeen erg open en knopen graag een gesprekje met je aan. Uiteraard hebben ze snel door dat je buitenlander bent. Nederlander nog wel. Vastgeroeste denkbeelden van klompen en molens komen regelmatig voorbij. En hoelang zijn we al in Amerika? Wat is ons reisdoel? En vooral: Wat? Helemaal vanuit Manhattan hier naar toe komen tijden? Gekkenwerk! De meeste Amerikanen komen hun eigen stad of staat nauwelijks uit. New York City klinkt voor Amerikanen bijna net zo exotisch als voor ons. Het grappigste gesprekje hadden we met een ouder echtpaar. Een dame, ze had nog van die ouderwetse pijpekrullen, en haar man, een typische Amerikaanse pensionado, hadden ooit opgevangen dat er veel moslims in Nederland wonen. Het leek hun dat dat toch veel spanning en gevaar zal opleveren, gezien de aanslagen. En wij, nuchter als we zijn, gaven aan dat de verhalen daarover vaak erg opgeblazen zijn. Wij vertaalden dat naar het Engels met: 'They blow up everything'. Dat werd echter compleet verkeerd begrepen. Het gesprek was snel afgelopen.