Presidential class

A presidential class stay. Ja, zo mag je een verblijf in Washington, met al z'n pracht en praal en belangrijke gebouwen, wel noemen. Een mooie, groene en voorname stad is het. Dat mag ook best, want de stad herbergt het machtscentrum van het land. Dat is niet niks. Uitstraling is belangrijk en dat mag wat kosten in de VS en dat merk je aan alles. 

Het OmniShore hotel bijvoorbeeld: ons fantastische en zeer luxueuze ***** (5 stars in gold) verblijf voor twee nachten. Goed gastheerschap wordt in dit hotel met hoofdletters geschreven. De parkeermedewerkers, portiers, kamermeisjes en waskarduwers, buitelen bij het zien van jou als gast, in beleefdheid en jovialiteit bijna over elkaar heen. Alsof je de president zelf bent. Je zou het pleasen kunnen noemen, want daar lijkt het wel op. Mogelijk heeft de gedachte aan fijne, vette tips (fooien) die in het verschiet liggen daar invloed op, maar laten we het vooral positief houden. De ontvangst in hotels en restaurants in de States is doorgaans informeel en hartelijk. Niet van dat Europees stuurse en norsige, zeg maar. Je bent er echt gast en dat mag je voelen.

Van presidential class is ook de metro in Washington. Niet te vergelijken met die van New York. In The Capital of the World, daal je met een koninklijke roltrap enkele tientallen meters af naar keurige en frisse ondergrondse perrons. Vervolgens sta je voor een overzichtelijk plateau, waarop alle beschikbare richtingen zijn beschreven en staan er makkelijk bedienbare betaalautomaten klaar om je van tickets te voorzien. Het reizen gaat soepel en snel. Geen centje pijn. Zelfs niet in de portemonnee. Presidentwaardig.

Echt belangrijke gasten worden met nog meer egards benaderd. Die krijgen een officiële escorte als ze zich door de stad verplaatsen. Politiemotoren, gepantserde auto's, glanzende limousines met vlaggen op de motorkap; kortom de hele mikmak wordt van stal gehaald als men dat nodig vindt. Met toeters en bellen scheurt zo'n stoet door de straten.

De hoogste baas in het land, Mr. president himself, is echter hermetisch van de buitenwereld afgesloten. Wat ook maar enigszins in de richting van zijn hoofdkwartier wijst, wordt streng gecontroleerd. En dat geldt voor alles waarover de presidentiële scepter wordt gezwaaid. De presidential class van Washington lijkt voornamelijk een mooi opgepoetste buitenkant te zijn. Om indruk mee te maken.

Na twee dagen is het ook wel mooi geweest. Dan gaat de poppenkast knellen. Een nieuw soort presidential class lonkt, zodra de hellingen van de Blue Ridge Mountains in de verte opdoemen. Meer nog: dat is geen presidential class, maar royal class!