Verrassing!

The Big Apple hebben we inmiddels achter ons gelaten. New York slaapt nooit, zegt men. Hebben we gemerkt. 'Ons' eethuisje/koffiehoekje/winkeltje/WiFi-hotspotje op de hoek bijvoorbeeld is altijd open. Apart, maar handig ook. Prima te gebruiken als woonverlengstuk bij onze hotelkamer. De sirenes van politie, ambulance en brandweer klinken dag en nacht door de straten. Zelfs daar wen je aan.

Als we naar zee gaan, vinden we het heel fijn om voor de duinenrij al het ruisen van de branding te horen. Gisteren stond Karel 86 verdiepingen hoog op het Empire State Building. Dat is één van de beroemdste wolkenkrabbers in New York, net achter ons hotel hoog de hemel in priemend. Daar boven klinkt het lawaai van de stad als een bulderende branding. Geen golvengeruis, maar het geluid van duizenden draaiende machines, apparaten en voertuigen. Magnifiek is het uitzicht, maar niet te geloven hoeveel herrie er vanuit die duizelingwekkende diepte naar boven doordringt. Dat gaat maar door. Stopt nooit.

Daarom hielden we in de middag een relaxmoment in de natuur: in Central Park. Alhoewel, relax, we hebben de fietsenverhuurders bijna van ons lijf af moeten slaan toen we voorzichtig te kennen gaven wel een fiets te willen huren. Het werd niets en uiteindelijk hebben we een fijne wandeling gemaakt door het park. Net zo mooi. Niet helemaal in alle rust. Dat kennen ze niet in deze stad. Vermaak wordt overal in het park geboden en velen proberen daarmee wat bij te verdienen: verkopers, portrettekenaars, jammende muzikanten, self-made acrobaten en gisteren was er een man die met een touwtje en sop enorme zwevende zeepbellen maakte. 

Vanmorgen konden we onze huurauto ophalen. Ergens midden in Manhattan. Er stond een fraai glimmende Amerikaanse zweefauto voor ons klaar. Uiteraard een automaat. Rust voor de linkervoet, want koppelen hoeft niet. Een makkie natuurlijk. Soepeltjes begaven we ons in het New Yorkse verkeer en al snel waren we buiten de stad. Geen centje pijn. Slechts twee keer een soort noodstop gemaakt, omdat een linkervoet in de auto bij zichzelf dacht dat er toch even gekoppeld moest worden.

Een nieuw Amerika ontvouwde zich voor ons. Neem het prachtige westwaarts liggende heuvellandschap dat langzaam opgaat in de uitlopers van het Appalachen massief. De Endless Mountains doorkruisten we. Jammer genoeg kwam daar wel een eind aan, maar het merenlandschap dat daarna volgde maakte veel goed. Op naar de Niagara Falls, een mooie brok ongerepte natuur. Ja toch? Nou ja, wat we achter de stad Buffalo aantroffen was wel een heel aparte verrassing. Maar later meer daarover. Eerst even een lekker koffietje maken.